کلیدهای میانبر مهم

سولیتر / سولیتیر

به سولیتیر آنلاین خوش آمدید، این بازی با نام‌های کلوندیک سولیتیر یا سولیتیر کلاسیک هم شناخته می‌شود! این نسخه، محبوب‌ترین شکل سولیتیر آنلاین است و نیازی به معرفی بیشتر ندارد. لذت ببرید!

نمای کلی

سولیتیر یکی از بازی‌های بسیار این سبک است و با نام‌هایی مثل کلوندیک سولیتیر، سولیتیر کلاسیک، سولیتیر سنتی یا فقط سولیتر هم شناخته می‌شود. این بازی محبوب‌ترین نسخه‌ی سولیتیر در سراسر جهان است. یک بازی کارتی که به‌ صورت تک‌نفره بازی می‌شود. هدف بازی این است که کارت‌ها را بر اساس ترتیب و خال، در کادرهای پایه‌ای که در گوشه‌ی بالا سمت راست صفحه قرار دارند، مرتب کنید. همیشه نمی‌توان در این بازی برنده شد. در واقع، فقط در حدود نیمی از موارد امکان پیروزی وجود دارد!

صفحه‌ی بازی از هفت ستون تشکیل شده که شکلی مثلثی و مشخص دارند. ستون اول فقط یک کارت دارد، ستون دوم دو کارت، ستون سوم سه کارت و به همین ترتیب ادامه می‌یابد. تمام کارت‌ها به پشت چیده شده‌اند، به جز آخرین کارت هر ستون که به رو قرار دارد. در گوشه‌ی بالا سمت چپ صفحه، دسته‌ ورق قرار دارد که می‌توان از آن کارت‌های جدید برداشت. بسته به نوع بازی، بازیکن می‌تواند یک یا سه کارت از دسته‌ ورق بردارد. این کارت‌ها در کنار دسته، روی کارت‌های کنار گذاشته ‌شده قرار می‌گیرند. اگر هر بار سه کارت برداشته شود، این کارت‌ها به‌صورت پله‌ای به سمت راست چیده می‌شوند تا همیشه بتوان سه کارت آخر را مشاهده کرد.

قوانین سولیتیر

کادرهای پایه‌ای

بازی دارای چهار کادر پایه‌ای است که بازیکن باید کارت‌ها را در آن قرار دهد. اولین کارتی که در یک کادر پایه‌ای قرار می‌گیرد (کارت پایه)، یک آس است. سپس کارت‌های بعدی باید به ترتیب و بر اساس خال همان آس روی آن قرار بگیرند . از آن‌جا که در بازی از یک دسته کامل کارت (52 کارت) استفاده می‌شود، فضای کافی برای چیدن همه‌ی کارت‌ها وجود دارد: 4 سری 13 تایی برای هر خال که در مجموع 52 کارت را تشکیل می‌دهد.

برخلاف بعضی از بازی‌های سولیتیر (مثل فری سل)، در این بازی می‌تونید کارت‌ها را از کادر پایه‌ای بردارید و دوباره در یکی از ستون‌ها قرار بدید. این کار که به آن بازگرداندن کارت گفته می‌شود، زمانی مفید است که یک کارت مهم در دسته ورق پیدا می‌کنید اما جایی روی صفحه برای قرار دادن آن ندارید.

ستون‌ها

در ابتدا، بیشتر کارت‌ها رو نیستند. برای رو کردن یک کارت، باید تمام کارت‌هایی را که به رو و روی آن قرار دارند بردارید.

کارت‌ها را می‌توان بین ستون‌ها جابه‌جا کرد، از یک ستون به کادر پایه‌ای فرستاد، یا از کارت‌های کنار گذاشته ‌شده یا کادر پایه‌ای به ستون‌ها منتقل کرد. یک کارت (یا یک کپه‌ی کارت‌ها پلکانی) فقط زمانی می‌تواند روی کارت دیگری در یک ستون قرار بگیرد که کارت مقصد یک درجه بالاتر و رنگ آن با کارت جابه‌جا‌شونده متفاوت باشد. به‌عبارت دیگر، ستون‌ها فقط با رعایت ترتیب عددی و تناوب رنگ‌ها قابل چیدن هستند.

فقط یک شاه می‌تواند در یک ستون خالی قرار بگیرد.

می‌توانید با راست‌کلیک روی یک کارت، آن را به کادر پایه‌ای بفرستید. همچنین می‌توانید با راست‌کلیک روی ناحیه‌ی زیر کارت‌ها، تمام کارت‌های مناسب را به کادرهای پایه‌ای منتقل کنید.

دسته ورق و کارت‌های کنار گذاشته‌شده

در گوشه‌ی بالا-چپ صفحه‌ی بازی، یک دسته ورق قرار دارد. هرگاه دیگر نتوان با کارت‌های موجود در ستون‌ها حرکتی انجام داد، می‌توان کارت‌های جدیدی از دسته ورق برداشت.

با دسته ورق در دو حالت می‌توانید کار کنید: می‌توانید هر بار یک کارت یا سه کارت بردارید. کارت‌هایی که از دسته ورق برداشته می‌شوند، روی کارت‌های کنار گذاشته‌ شده قرار می‌گیرند. اگر هر بار فقط یک کارت بردارید، تنها همان کارت بالای قابل مشاهده است. اما اگر سه کارت هم‌زمان برداشته شوند، سه کارت به‌صورت پلکانی نمایش داده می‌شوند (البته تا زمانی که حداقل سه کارت در کپه وجود داشته باشد). می‌توانید کارت بالای کارت‌های کنار گذاشته‌ شده را برداشته و طبق قوانین قرار دادن کارت‌ها، آن را در یکی از ستون‌ها یا کادرهای پایه‌ای قرار دهید.

پس از اینکه تمام کارت‌های دسته ورق را بازی کردید، ممکن است بتوانید از کارت‌های کنار گذاشته‌ شده دوباره به‌عنوان دسته ورق استفاده کنید — یا این امکان وجود نداشته باشد. اجازه‌ی انجام این کار به تعداد کارت‌هایی که در هر نوبت از دسته ورق برمی‌دارید و همچنین به روشی که برای امتیازدهی انتخاب کرده‌اید، بستگی دارد.

برداشتن سه کارت در هر نوبت، بازی را کمی دشوارتر می‌کند؛ زیرا زمانی که تنها یک کارت در هر نوبت برمی‌دارید، در نهایت می‌توانید به تمام کارت‌ها دسترسی پیدا کنید. در مقابل، زمانی که سه کارت هم‌زمان برداشته می‌شوند، ممکن است در برخی مواقع گیر بیفتید و بعضی از کارت‌های موجود در دسته ورق، غیرقابل دسترس باقی بمانند — حتی اگر چندین بار کل دسته را بازی کنید.

امتیازدهی

در سولیتیر کلاسیک چهار روش متفاوت برای امتیازدهی وجود دارد. اولین روش، بدون امتیازدهی است. این روش از همه انعطاف‌پذیرتر است و به شما اجازه می‌دهد تا هرچقدر می‌خواهید، از کارت‌های کنار گذاشته‌ شده به‌عنوان دسته ورق مجدداً استفاده کنید — چه در حالتی که هر بار یک کارت برمی‌دارید و چه در حالتی که سه کارت برمی‌دارید.

دومین روش امتیازدهی با نام امتیازدهی وگاس شناخته می‌شود. در این روش، بازیکن بازی را با 52 دلار بدهی آغاز می‌کند و با قرار دادن هر کارت در کادر پایه‌ای، مبلغ 5 دلار به دست می‌آورد. محاسبه‌‌‌اش آسان است: در صورت تکمیل کامل بازی، بازیکن 208 دلار برنده می‌شود. اما رسیدن به این هدف آسان نیست، زیرا تعداد دفعاتی که بازیکن می‌تواند از دسته ورق و کارت‌های کنار گذاشته‌ شده عبور کند، به‌شدت محدود است. در حالتی که هر بار یک کارت برداشته می‌شود، فقط یک‌بار می‌توان کارت‌های دسته ورق را مرور کرد. اگر سه کارت در هر نوبت برداشته شوند، حداکثر سه‌بار مرور دسته مجاز است.

روش بعدی، امتیازدهی استاندارد است. امتیاز بازیکن در آغاز بازی در این حالت، صفر است. در این روش، با قرار دادن یک کارت در یکی از ستون‌ها، 5 امتیاز دریافت می‌کنید. همچنین، با قرار دادن یک کارت در کادر پایه‌ای، 10 امتیاز به شما تعلق می‌گیرد. توجه داشته باشید که برای کسب بیشترین امتیاز ممکن از یک کارت موجود در دسته ورق، باید ابتدا آن را در یکی از ستون‌ها قرار دهید و سپس به کادر پایه‌ای منتقل کنید؛ که در مجموع 15 امتیاز به همراه خواهد داشت. در این روش، تعداد دفعات مرور دسته ورق نامحدود است. با این حال، هر بار که کارت‌های کنار گذاشته ‌شده را به دسته ورق بازمی‌گردانید، 100 امتیاز از شما کم می‌شود.

روش نهایی امتیازدهی، امتیازدهی با زمان است. این روش بسیار شبیه به امتیازدهی استاندارد است، با این تفاوت که عامل زمان نیز در آن نقش دارد. به‌طور مشخص، در طول بازی به‌ صورت دوره‌ای مقدار کمی از امتیاز شما کم می‌شود. همچنین، در پایان بازی یک پاداش دریافت می‌کنید. مقدار این پاداش بستگی دارد به این‌که بازی را با چه سرعتی به پایان رسانده باشید.

استراتژی

در سولیتیر سنتی، از نظر استراتژی نکات زیادی وجود ندارد؛ این بازی بیشتر بر پایه شانس است. حتی اگر قدرت پیش‌بینی هم داشته باشید ، باز هم همیشه نمی‌توان برنده شد. دلیلش این است که در بعضی چینش‌ها، کارت‌ها به شکلی روی صفحه قرار می‌گیرند که عملاً رسیدن به کارت‌های زیرین غیرممکن است، مهم نیست چه کاری انجام دهید. به‌طور دقیق‌تر، تنها در حدود 40% از موارد امکان برنده شدن در بازی وجود دارد.

با این حال، چند قانون ساده وجود دارد که می‌تواند به شما کمک کند تعداد بردهای خود را افزایش دهید. برای مثال، اینکه کارت‌های مناسب را به محض پیدا شدن به کادرهای پایه‌ای منتقل کنید، همیشه بهترین انتخاب نیست. گاهی بهتر است این کارت‌ها را برای مدتی نگه دارید و روی صفحه حفظ کنید، چون ممکن است کارت مهم‌ رو شود که بتوان آن را روی همان کارت‌ها قرار داد.

چگونه سولیتیر بازی کنیم — مثال حل بازی

در این مثال، می‌خواهیم نحوه‌ی شروع بازی را در حالتی نشان دهیم که سه کارت در هر نوبت از دسته ورق برداشته می‌شود. هدف از این مثال، صرفاً توضیح قوانین بازی است و به هیچ وجه به‌عنوان نمونه‌ای از بازی مطلوب در نظر گرفته نمی‌شود.

از همان ابتدا، می‌بینیم که دو حرکت قابل انجام وجود دارد. می‌توان دوی دل را روی سه‌ی پیک قرار داد و بی‌بی گشنیز را روی شاه دل. اما نمی‌توان سه‌ی پیک را روی هیچ‌کدام از آن چهارتا قرار داد، چون هر دوی آن‌ها مشکی هستند.

خوشبختانه سه‌ی دل رو شده است. می‌توان آن را روی چهار پیک که کنارش قرار دارد، گذاشت. همچنین می‌توان شاه و بی‌بی را از ستون آخر به ستون اول منتقل کرد.

اکنون می‌توانیم شش پیک را روی هفت خشت قرار دهیم.

از آن‌جا که دیگر هیچ حرکتی قابل انجام نیست، حالا باید از دسته ورق کارت‌ها را بکشیم.

به نظر نمی‌رسد هشت خشت کاربردی داشته باشد، بنابراین یک بار دیگر از دسته ورق کارت می‌کشیم.

ده پیک هم کمکی به ما نمی‌کند؛ بنابراین دوباره از دسته ورق کارت می‌کشیم.

بالاخره یک کارت به‌دردبخور ظاهر شد! و در واقع این یک آس است. اکنون می‌توانیم آن را در اولین کادر پایه‌ای قرار دهیم.

حالا می‌توانیم دوی دل را روی آس موجود در کادر پایه‌ای قرار دهیم.

توجه داشته باشید که می‌توانیم سه‌ی دل را روی دوی دل در کادر پایه‌ای قرار دهیم. با این حال، این کار را انجام نمی‌دهیم، چون سه‌ی دل ممکن است هنوز روی صفحه به درد ما بخورد. اگر پیش از پیدا کردن آس پیک یا آس گشنیز، به دوی پیک یا دوی گشنیز برسیم، می‌توانیم از سه‌ی دل برای نگهداری موقت آن‌ها استفاده کنیم. بنابراین فعلاً سه‌ی دل را در جای خود نگه می‌داریم. به جای حرکت دادن آن، سه کارت دیگر از دسته ورق می‌کشیم.

باز هم هیچ حرکت مفیدی در دسترس نیست، بنابراین دوباره از دسته ورق کارت‌ها می‌کشیم.

بیایید پنج خشت را روی شش پیک بگذاریم.

بالاخره می‌توانیم دوباره چند کارت را روی صفحه جابه‌جا کنیم. بیایید چهار گشنیز را از ستون ششم برداریم و روی پنج خشت در ستون چهارم قرار دهیم.

هیچ حرکت اضافی دیگری در دسترس نیست. اما نگران نباشید — کاملاً طبیعی است. بیایید از دسته ورق کارت‌ها بکشیم.

بیایید یک بار دیگر کارت‌ها بکشیم.

و دوباره.

حالا به آخر دسته ورق رسیده‌ایم. خوشبختانه چند حرکت مفید وجود دارد که می‌توانیم انجام دهیم. می‌توانیم ده خشت را روی سرباز گشنیز قرار دهیم، که باعث رو شدن دوی خشت می‌شود. سپس دوی خشت را می‌توان روی سه‌ی پیک قرار داد.

از آن‌جا که کارت چهار دل در کارت‌های کنار گذاشته ‌شده قرار دارد، احتمالاً نباید بیش از این برای استفاده از سه دل منتظر بمانیم. در عوض، بهتر است همین حالا از آن استفاده کنیم. بیایید هر دو کارت سه‌ی دل و چهار دل را در کادر پایه‌ای قرار دهیم.

بیایید تمام کارت‌های کنار گذاشته ‌شده را دوباره به دسته ورق بازگردانیم.

سه کارت از دسته ورق بکشید.

دوباره، سه کارت از دسته ورق بکشید.

و دوباره.

حالا ما می‌توانیم پنج پیک را روی شش خشت قرار دهیم.

بیایید چهار دل را برگردانیم. آن را از کادر پایه‌ای بردارید و روی پنج پیک قرار دهید. به‌زودی متوجه می‌شوید چرا این کار مفید است.

حالا ما می‌توانیم سه‌ی پیک و دوی خشت را روی چهار دل قرار دهیم.

سپس می‌توانیم کل کپه‌ی پنج‌تایی کارت را از ستون سوم برداریم و روی هفت پیک در ستون دوم قرار دهیم. با این حرکت، آموزش کوتاه ما به پایان می‌رسد! اکنون باید با تمام حرکات پایه و چند استراتژی ابتدایی مفید آشنا شده باشید. موفق باشید!

تاریخچه

سولیتیر به‌طور کلی نوعی بازی با کارت است که به‌صورت تک‌نفره انجام می‌شود. هدف اصلی معمولاً این است که کارت‌ها را بر اساس خال و ترتیب عددی مرتب کرده و در کادرهای پایه‌ای قرار دهید؛ این کادرها معمولاً (اما نه همیشه) در بالای صفحه‌ی بازی قرار دارند.

ذکر این نکته مهم است که نام این بازی در مجموعه‌های بزرگ بازی‌های کارتی در قرن هفدهم ذکر نشده بود اما برای نخستین‌بار در اواخر قرن هجدهم در یکی از مجموعه‌های بازی آلمانی به آن اشاره شد. بنابراین، خاستگاه سبک بازی‌های سولیتیر را می‌توان به آن دوره در آلمان نسبت داد یا به دانمارک یا نروژ، زیرا واژه‌ای که برای اشاره به این نوع بازی‌ها استفاده می‌شد — kabale — واژه‌ای با ریشه دانمارکی یا نروژی است. اولین مجموعه چاپ‌ شده از بازی‌های سولیتیر در سال 1870 منتشر شد و موجب علاقه‌مندی گسترده به این سبک شد، به‌طوری که کتاب‌های بیشتری در این زمینه در سال‌های بعد منتشر شدند.

کلوندیک سولیتیر (که با نام‌های سولیتیر کلاسیک یا فقط سولیتر هم شناخته می‌شود) در قرن نوزدهم محبوب شد و احتمالاً نام خود را از شهری در نزدیکی مرز آلاسکا و کانادا گرفته است، جایی که در سال‌های پایانی قرن نوزدهم، تب طلا آنجا شدیداً بالا گرفته بود. از همان‌جا این بازی به سراسر جهان گسترش یافت و امروزه به‌عنوان محبوب‌ترین بازی سولیتیر شناخته می‌شود.

نسخه‌ی رایانه‌ای کلوندیک سولیتیر برای نخستین‌بار در دهه‌ی 1990 برای سیستم‌عامل ویندوز 3.0 مایکروسافت ساخته شد. این بازی به‌عنوان اولین بازی ویدیویی کژوال شناخته می‌شود. هدف از افزودن آن، کمک به کاربران برای آشنایی بیشتر با رابط گرافیکی و تکنیک کشیدن و رها کردن بود. این بازی به‌سرعت محبوب شد و بر اساس برآوردهای اخیر، بیش از 35 میلیون کاربر فعال ماهانه دارد.

متأسفانه، به‌دلیل محبوبیت بالای سولیتیر، این بازی باعث کاهش بهره‌وری در محیط‌های اداری شده و اغلب توسط مدیران سیستم از سیستم‌عامل ویندوز غیرفعال یا حذف می‌شود. این موضوع باعث شد تا نسخه‌های مختلف سولیتیر آنلاین ساخته شوند که روزبه‌روز بر محبوبیت آن‌ها — و این بار نه فقط در میان کارمندان ادارات — افزوده می‌شود. نسخه‌ی فعلی سولیتیر آنلاین با الهام از بازی‌هایی که در سیستم‌عامل ویندوز — به‌ویژه ویندوز 7 — ارائه شده‌اند طراحی شده و سعی شده تا حد امکان از نظر ظاهری شبیه به آن‌ها باشد.