Tijd: | |
Score: | |
Tijdbonus: | |
Totale score: |
Beste score: | Datum: | ||
Spellen gewonnen: | Gemiddelde score: | ||
Spellen gespeeld: | Gemiddelde score: | ||
Percentage gewonnen: |
Geen puntentelling | |
Standaard, niet op tijd | |
✔ | Standaard, op tijd |
Vegas |
✔ | |
Spellen gespeeld: | |
Spellen gewonnen: | |
Percentage gewonnen: | |
Langste winstreeks: | |
Langste verliesreeks: | |
Huidige reeks: |
Beste score: | |
Datum: | |
Gemiddelde score per gewonnen spel: | |
Algemene gemiddelde score: |
Totale tijd gespeeld (seconden): | |
Gemiddelde tijd per gewonnen spel (seconden): | |
Totaal aantal bewegingen: | |
Gemiddelde aantal bewegingen per gewonnen spel: | |
Gemiddelde aantal bewegingen per uur in gewonnen spellen: |
Schakel volledig scherm in: | F11 (meeste browsers) |
Zet ongedaan maken: | Ctrl+Z |
Deel opnieuw: | F2 |
Dialoogvenster sluiten: | Esc |
Welkom bij Patience Online, ook wel bekend als Klondike Solitaire of Klassieke Patience! Dit is de populairste versie van patience online en heeft geen verdere uitleg nodig. Geniet ervan!
Patience is een van vele patience spellen en staat ook wel bekend als Klondike Solitaire, Klassieke Patience, Traditionele Patience of simpelweg Patience. Het is het populairste Patience spel van de hele wereld. Het is een kaartspel, gespeeld door één speler. Het doel is om, net als met de meeste andere patience spellen, de kaarten te sorteren op volgorde van rang en per kleur, door ze op de juiste eindstapel te leggen, rechtsboven in het scherm. Het is niet altijd mogelijk om het spel te winnen. Sterker nog, je kan het spel maar in de helft van de gevallen winnen!
Het spelbord bestaat uit zeven tabellen van kaarten, in de karakteristieke driehoeksformatie. De eerste tabel bestaat uit één kaart, de tweede uit twee, de derde uit drie en ga zo maar door. Alle kaarten worden met de voorzijde naar beneden gericht, behalve de laatste kaart in elke tabel, die omhoog wijst. Linksboven ligt de stapel kaarten waar meer kaarten van kunnen worden getrokken. Afhankelijk van de spelvariant, kunnen spelers één of drie kaarten trekken, die vervolgens op de reststapel terechtkomen. Als er drie kaarten tegelijk worden getrokken, worden de kaarten op de reststapel uitgewaaierd neergelegd, zodat de speler altijd de meest recente drie kaarten kan zien.
Het spel heeft vier eindstapels, waar de speler zijn kaarten op kan leggen. De eerste kaart op een eindstapel (de basiskaart) moet een Aas zijn. Hierna worden de kaarten in oplopende volgorde op de Aas van de juiste kleur gelegd. Aangezien het spel één kaartspel – 52 kaarten – gebruikt, is er genoeg ruimte voor alle kaarten: 4 stapels van 13 kaarten per kleur tellen samen 52 kaarten.
In tegenstelling tot andere Patience spellen (bijvoorbeeld Freecell), is het mogelijk om kaarten van de eindstapels te pakken en ze weer op een van de tabellen neer te leggen. Dit heet ‘terugspelen’ en is erg nuttig wanneer je belangrijke kaarten op de stapel hebt liggen, maar geen plek op het bord hebt.
In het begin liggen de meeste kaarten met de voorzijde naar beneden. Om een kaart te onthullen, moet je alle kaarten die daar bovenop liggen zien te verwijderen.
Kaarten kunnen worden verplaatst tussen tabellen, ván een tabel naar een eindstapel en náár een tabel vanaf de reststapel of de eindstapel. Een kaart (of een stapel kaarten) kan worden geplaatst op een andere kaart in een tabel mits de bestemmingskaart één rang hoger is én een andere kleur heeft dan de kaart die wordt verplaatst. Anders gezegd kunnen tabellen alleen op volgorde en met wisselende kleuren worden opgebouwd.
Alleen een Heer kan op een lege tabel worden gelegd.
Je kan met je rechtermuisknop op een kaart klikken om hem naar een eindstapel te sturen. Je kan ook op het gebied onder de kaarten klikken om alle geschikte kaarten naar de eindstapels te sturen.
Er ligt een stapel kaarten linksboven het spelbord. Zodra er geen zetten meer kunnen worden gedaan met de kaarten uit de tabellen, kan je meer kaarten van de stapel trekken.
De stapel werkt in twee modi: je kan een kaart per keer trekken of drie kaarten per keer. De kaarten worden vervolgens op de reststapel gelegd. Als je een kaart per keer trekt, is er maar een kaart op de reststapel zichtbaar. Als je drie kaarten per keer trekt, zijn er drie kaarten uitgewaaierd zichtbaar (als er wel drie kaarten op de stapel zijn). Je kan een kaart van de bovenkant van de reststapel pakken en hem op een tabel of een eindstapel leggen, natuurlijk volgens de regels van het plaatsen van kaarten.
Zodra je door alle kaarten van de stapel heen bent gegaan, kan je de reststapel misschien weer als nieuwe stapel gebruiken. Of dit is toegestaan of niet hangt af van hoeveel kaarten je van de stapel trekt en de puntentellingmethode die wordt gebruikt.
Het trekken van drie kaarten peer keer, maakt het spel iets moeilijker, omdat je bij het trekken van een kaart per keer door alle kaarten heen zal gaan. Als je daarentegen drie kaarten tegelijk trekt, is het mogelijk dat je op een bepaald punt vast komt te zitten en zullen bepaalde kaarten op de stapel niet beschikbaar zijn – zelfs als je er keer op keer doorheen zou gaan.
Er zijn vier verschillende manieren van punten tellen in de klassieke vorm van Patience. De eerste manier is om helemaal geen gebruik te maken van punten. Dit is de meest flexibele methode en zorgt ervoor dat je de reststapel zo vaak als je wil als nieuwe stapel kunt gebruiken, ongeacht of je een of drie kaarten tegelijk trekt.
De tweede manier van punten tellen staat bekend als Vegas. De speler begint met een schuld van $52 en kan geld verdienen door kaarten op de eindstapels te leggen, wat telkens $5 per kaart waard is. Het is niet moeilijk om te berekenen dat de speler $208 kan winnen door het spel op te lossen. Dit is wel moeilijk, omdat het aantal keren dat de speler door de reststapel heen kan gaan erg beperkt is. Als een kaart per keer wordt getrokken, is het alleen mogelijk om maar eenmaal door de stapel heen te gaan. Als je drie kaarten tegelijk trekt, is het mogelijk om drie keer door de stapel heen te gaan.
Vervolgens heb je ook de standaard puntentelling. In eerste instantie is de score van een speler nul. Standaard puntentelling levert elke keer 5 punten op als je een kaart op een tabel legt. De speler kan ook 10 punten verdienen als een kaart op een eindstapel wordt gelegd. Merk op dat je alleen het maximum aantal punten uit een kaart kan halen als je hem eerst op de tabel legt en daarna pas op een eindstapel, met in totaal 15 punten per kaart. Met deze methode van punten tellen kan je oneindig door de stapels heen gaan. Desalniettemin zal je wel 100 punten verliezen per keer dat je de reststapel omtovert in een nieuwe stapel.
De laatste methode voor punten tellen is getimede puntentelling. Deze lijkt erg op de standaard puntentelling, maar heeft ook betrekking op het verstrijken van de tijd. Een klein aantal punten wordt periodiek afgetrokken van het totaal. Aan het eind van het spel wordt er ook een bonus uitgekeerd. De bonus hangt af van hoe snel je het spel oplost.
Je kan niet echt een strategie aannemen als je traditionele Patience speelt. Het is gewoon een geluksspel. Je kan het spel niet altijd winnen, zelfs als je helderziend bent. Dit is omdat, in sommige spellen, de kaarten zo zijn geschud en op het bord gelegd dat je ze onmogelijk “uit elkaar kunt halen”. Het maakt hierbij niet uit wat je doet. Om specifieker te zijn, je kan het spel maar 40% van de tijd winnen.
Er zijn wel wat basisregels die je kunnen helpen om vaker te winnen. Het is bijvoorbeeld niet altijd het beste om geschikte kaarten direct op de eindstapels te leggen als je ze ontdekt. Het kan misschien wel handig zijn om ze een tijdje vast te houden en op het bord te houden, voor het geval er een belangrijke kaart verschijnt die hierop thuishoort.
In dit voorbeeld gaan we je laten zien hoe je een spel start wanneer er drie kaarten tegelijk worden getrokken. Het doel van dit voorbeeld is om de regels te illustreren, maar het is zeker geen voorbeeld van een optimaal spel.
Direct vanaf de start zien we dat we twee zetten kunnen doen. We kunnen de Harten 2 op de Schoppen 3 leggen en de Klaveren Vrouw op de Harten Heer. We kunnen de Schoppen 3 op geen enkele vier leggen, aangezien deze allebei zwart zijn. |
Het is goed dat de Harten 3 nu open ligt. We kunnen hem boven op de Schoppen 4 ernaast leggen. We kunnen de Heer en Vrouw van de laatste tabel naar de eerste verplaatsen. |
Nu kunnen we de Schoppen 6 op de Ruiten 7 plaatsen. |
Aangezien je nu geen zetten meer kan doen, moeten we nieuwe kaarten van de stapel trekken. |
De Ruiten 8 lijkt niet nuttig te zijn, dus trekken we nogmaals drie kaarten. |
De Schoppen 10 lijkt ons ook niet te helpen, dus trekken we nogmaals drie kaarten. |
Eindelijk, een nuttige kaart! En dit is zelfs een Aas. Die kunnen we op de eerste lege eindstapel leggen. |
Nu kunnen we de Harten 2 op de Aas op de eindstapel leggen. |
Zie je dat we de Harten 3 op de Harten 2 kunnen leggen op de eindstapel? Dit gaan we alleen niet doen, omdat de Harten 3 nog steeds nuttig kan zijn op ons bord. Als we een Schoppen 2 of een Klaveren 2 vinden, voordat we de nodige Aas daarvoor vinden, kunnen we de Harten 3 gebruiken om deze kaarten tijdelijk op te leggen. Daarom houden we de Harten 3 voor nu nog even op z’n plek. In plaats van hem te verplaatsen, trekken we nog drie kaarten van de stapel. |
Er kunnen weer geen nuttige zetten gedaan worden, dus trekken we nieuwe kaarten. |
Laten we de Ruiten 5 op de Schoppen 6 leggen. |
Eindelijk kunnen we weer wat kaarten verplaatsen op het bord. Laten we de Klaveren 4 van de zesde tabel op de Ruiten 5 van de vierde tabel leggen. |
Geen extra zetten mogelijk. Maar, maak je geen zorgen – dit komt best vaak voor. Laten we nieuwe kaarten trekken. |
Laten we nog eens wat kaarten trekken. |
En nog een keer. |
We hebben het einde van de stapel bereikt. Gelukkig zijn er nog een aantal handige zetten die we kunnen doen. We kunnen de Ruiten 10 op de Klaveren Boer leggen, waardoor we de Ruiten 2 vrijspelen. Hierdoor kunnen we deze kaart op de Schoppen 3 leggen. |
Aangezien er een Harten 4 op de reststapel ligt, moeten we waarschijnlijk niet langer wachten met het gebruiken van de Harten 3. We moeten hem nu gebruiken. Laten we de Harten 3 en 4 op de eindstapel leggen. |
Laten we alle kaarten van de reststapel weer terug op de stapel leggen. |
Trek drie kaarten van de stapel. |
Trek nog eens drie kaarten van de stapel. |
En weer. |
Nu kunnen we de Schoppen 5 op de Ruiten 6 leggen. |
Laten we de Harten 4 weer terug leggen. Neem hem van de eindstapel en plaats hem op de Schoppen 5. Je zal snel zien waarom. |
Nu kunnen we de Schoppen 3 en de Ruiten 2 op de Harten 4 leggen. |
Hierna kunnen we de hele stapel van vijf kaarten van de derde tabel naar de Schoppen 7 in de tweede tabel verplaatsen. Hiermee zijn we ook meteen klaar met onze korte instructie! Je kent nu alle basis zetten en een aantal handige strategieën. Succes! |
Patience, ook wel bekend als solitaire, is een kaartspel dat kan worden gespeeld door één speler. Het doel is vaak om alle kaarten per kleur en op volgorde te sorteren en ze vervolgens op de eindstapels, die meestal (maar niet exclusief) bovenaan het spelbord te vinden zijn.
Het is belangrijk om door te hebben dat het spel in geen enkel groot spelletjesoverzicht in de zeventiende eeuw werd genoemd, maar voor het eerst pas werd benoemd in een Duitse bloemlezing van spellen aan het einde van de achttiende eeuw. Hierdoor is de oorsprong van Patience als een genre terug te leiden tot deze tijd in Duitsland, of Denemarken of Noorwegen, zoals kan worden afgeleid uit de naam die werd gebruikt om het spel te beschrijven: kabale. De eerste gedrukte verzameling van patience spellen werd gemaakt in 1870, wat leidde tot een enorme interesse in patience, met zoveel meer boeken over het onderwerp die volgden.
Klondike Patience (ook wel bekend als Klassieke Patience of simpelweg Patience) werd populair in de negentiende eeuw en is waarschijnlijk vernoemd naar een dorp dicht bij de grens van Alaska en Canada, waar een ware goudkoorts plaatsvond in de laatste jaren van de negentiende eeuw. Hiervandaan verspreidde het spel zich over de gehele wereld en wordt het nu gezien als het populairste patience spel.
De computerversie van Klondike Patience werd voor het eerst gemaakt voor de Microsoft Windows 3.0 besturingssysteem in de jaren ’90. Het wordt gezien als het eerste informele videospel. Het spel werd op de computer gezet om gebruikers te helpen te wennen aan de grafische interface en de drag-and-drop-techniek. Het spel werd razendsnel populair en volgens recente inschattingen heeft Patience elke maand 35 miljoen actieve spelers.
Helaas heeft Patience door zijn populariteit wel gezorgd voor een daling in productiviteit op kantoor. Daarom wordt het vaak verwijderd van het Windows besturingssysteem door de systeemadministratoren. Hierdoor maakten velen online Patience spelletjes, die steeds en steeds populairder werden – en niet alleen onder de kantoormedewerkers. Deze versie van online Patience is geïnspireerd door de spellen op het Windows besturingssysteem, specifiek Windows 7 en is zo ontworpen dat het zo veel mogelijk lijkt op de spellen van Windows 7.